چراغ - بسوز... این همه آتش سزای توست

بارالها! به عزّت و جلالت سوگند، چنان تو را دوست دارم که شیرینی آن، در دلم استوار گشته است . هرگز جان های کسانی که تو را به یگانگی می پرستند، به این باور نمی رسند که تو دوستانت را دشمن می داری. [امام علی علیه السلام ـ در نیایشش ـ]

چراغ - بسوز... این همه آتش سزای توست
	خانه \| ارتباط \| مدیریت \|بازدید امروز:9

ایدین :: 84/2/2:: 4:41 صبح
چراغ در این جهان فقط دو چراغ می‌تابید یکی چراغ خانه‌ی تو بود به دیگری نمی‌رسیدم هرچه می‌رفتم
نظرات شما ()